Potansiyel çift yönlüdür; artı yükü eksi dengede tutarmış ya da sizdeki artı kadar dışarıda eksi vardır belki. Kutuplar için insan iyi bir örnek. Bazen bir melek diyorsunuz bir insana bazense iblis; adeta iyilik ve kötülük doğrusunun iki uç noktası arasında konumlanıyor her insan. Susuyoruz, suya kanıyoruz ama okyanusta kaybolup gidiyoruz. Üşüyoruz, ateş evimizi belki de içimizi ısıtıyor ama bir kıvılcım her şeyi kül edebiliyor. Sıcak bir yaz günü esen rüzgar içimizi ferahlatıyor belki ama kasırgalar dikili ağaçlara kök söktürüyor. Çok akıllısınız ya da belki çok duygusal ölçü kaçınca bir bakıyorsunuz küre ters dönmüş. Her şeyin fazlası zıttına varırmış derler. Gerçi böyle bakınca sormadan edemiyor insan: Acaba çok denge bir dengesizlik misali midir? Sonra bir de Aristo katılıyor bu konuşmaya önce tez sonra antitez sonra da sentez diyor yani iki tarafı da gör ki orta yol bulunsun. Bir de tabi sevgili gül var. Kimisi dikene ağıt yakmakta kimisi güle kasideler dizmekte. Biz de kendi duamızı edelim o vakit:
Ateş içimizi ısıtsın, su hararetimizi gidersin, gül de başımıza taç olsun.
